کدی تے پیکے جا نی بیگم
آوے سکھ دا سا نی بیگم
اکٹھیاں رہ رہ اکھ گئے آں ہن
لاگے بہہ کے تھک گئے آں ہن
ٹینڈیاں واگوں پک گئے آں ہن
تے پر وی نکو نک گئے آں ہن
ہن سینے ٹھنڈ پا نی بیگم
اک او چھپٹر دے وچ تر کے
کی لبہ اے شادی کر کے
جندڑی لنگھ چلی مر مر کے
ادے رہ گئے آں ڈر ڈر کے
او مل گئی بڑی سزا نی بیگم
تے کی کی رنگ وکھا دتے نے
سجن یار چھوڑا دتے نے
پچھلے پیار پلا دتے نے
بینگن تک کھوا دتے نے
ترس کوئی ہن کھا نی بیگم
کدی تے پیکے جا نی بیگم
تے شام منان نوں دل کردا اے
سیگرٹ پان نوں دل کردا اے
باہروں کھان نوں دل کردا اے
تازے نان نوں دل کردا اے
کردے پورے چا نی بیگم
تے اپنی مرضی آئیے جائیے
منڈیاں ورگے کپڑے پائیے
او راتاں نوں شب رات منائیے
کج دن اسی وی عید منائیے
او بدلے ذرا ہوا نی بیگم
کدی تے پیکے جا نی بیگم
بیگم کا جواب
تے کار نوں چھیتی آ وی بیبا
اینج تے نہ تڑپا وے بیبا
سانوں چوٹھے لارے لا کے
یاراں دے نال شام منا کے
باہروں پی کے باہروں کھا کے
آ جاناں ایں رات لنگا کے
کج تے شرماں کھا وے بیبا
کار نوں چھیتی آ وے بیبا
تے تانے مینے سن کہ جگ دے
شام سویرے ہنجو وگدے۔
او پلے پہ گئی میں کس ٹھگ دے
راتی کیڑے دفتر لگدے
تے عشق تیرے وچ بازی ہر کے
سس سورے دی خدمت کر کے
دیوراں ننداں کولوں ڈر کے
او کی لبہ اے سب لئی مر کے
کسے نہ کیتے چاہ وے بیبا
کار نوں چھیتی آ وے بیبا
دل وچ میرے آن سلاواں
اپنے ستوں ویر بلاواں
رو رو اپنا حال سناواں
تینوں پھینٹی رج لواواں
آوے فیر مزہ وے بیبا
کار نوں چھیتی آ وے بیبا
تیرے دل وچ نار اے کیڑی
وڈی او فنکار اے کیڑی
ساڈے ہن وچکار اے کیڑی
او دس ہاں او مٹیار اے کیڑی
کھچ لاں ادے سا وے بیبا
کار نوں چھیتی آ وے بیبا
زاہد فخری
